-
1 dawać świadectwo
давать свидетельствоOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > dawać świadectwo
-
2 świadectwo
( dokument) certificate; (dowód, wypowiedź) testimonyświadectwo szkolne — school report (BRIT), report card (US)
świadectwo dojrzałości — certificate of secondary education, ≈GCSE (BRIT), ≈High School Diploma (US)
być świadectwem czegoś — książk to be (a) testimony to sth, to testify to sth
* * *n.1. ( dokument) certificate; świadectwo dojrzałości certificate of secondary education; US High School Diploma; Br. General Certificate of Secondary Education, GCSE; świadectwo lekarskie medical certificate; świadectwo pochodzenia certificate of origin; świadectwo szkolne US report card; Br. school report; świadectwo ślubu certificate of marriage, certified copy of an entry of marriage; świadectwo urodzenia certificate of birth, birth certificate; świadectwo zgonu death certificate, certified copy of an entry of death.2. (= dowód) testimony, evidence; dać świadectwo męstwa demonstrate one's bravery; dawać świadectwo prawdzie be a testimony to the truth, testify to the truth.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > świadectwo
-
3 świadectwo
świadectwo n (-a) szkolne (Schul)Zeugnis n; ukończenia kursu Zertifikat n, Bescheinigung f; fig Zeugnis n; HDL Zertifikat n;świadectwo dojrzałości Reifezeugnis n; -
4 świadectw|o
n 1. (dokument) certificate; (szkolne) (school) report- świadectwo chrztu a certificate of baptism- świadectwo ślubu a marriage certificate- świadectwo zgonu a death certificate- świadectwo zdrowia a health certificate2. książk. (dowód) evidence- dawać świadectwo prawdzie to bear witness a. testimony to the truth książk.- kartki z pamiętnika były świadectwem jej samotności the pages of her diary testified to her lonelinessThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > świadectw|o
-
5 testify
['tɛstɪfaɪ]vito testify to sth ( JUR) — poświadczać (poświadczyć perf) coś; ( be sign of) świadczyć o +loc
* * *1) (to give evidence, especially in a law court: He agreed to testify on behalf of / against the accused man.) zeznawać2) (to show or give evidence of; to state that (something) is so: I will testify to her kindness.) zaświadczać, dawać świadectwo -
6 witness
['wɪtnɪs] 1. nświadek m2. vt ( lit, fig)być świadkiem +gento bear witness to — behaviour świadczyć o +loc; person dawać (dać perf) świadectwo +dat
witness for the prosecution/defence — świadek oskarżenia/obrony
to witness to sth/having seen sth — zaświadczać (zaświadczyć perf) o czymś/, że się coś widziało
* * *['witnəs] 1. noun1) (a person who has seen or was present at an event etc and so has direct knowledge of it: Someone must have seen the accident but the police can find no witnesses.) świadek2) (a person who gives evidence, especially in a law court.) świadek3) (a person who adds his signature to a document to show that he considers another signature on the document to be genuine: You cannot sign your will without witnesses.) świadek2. verb1) (to see and be present at: This lady witnessed an accident at three o'clock this afternoon.) być świadkiem2) (to sign one's name to show that one knows that (something) is genuine: He witnessed my signature on the new agreement.) poświadczyć•- bear witness -
7 bekennen
bekennen *I. vtII. vr1) sich zu jdm \bekennen przyznawać się do kogośsich schuldig \bekennen przyznawać [ perf przyznać] się do winysich zu einer Tat \bekennen przyznawać [ perf przyznać] się do jakiegoś czynu2) ( sich zeigen als)\bekennender Christ/\bekennende Christin sein dawać [ perf dać] świadectwo swojej chrześcijańskiej wiarysich zum Deutschtum \bekennen czuć się Niemcem(-ką)
См. также в других словарях:
świadectwo — n III, Ms. świadectwowie; lm D. świadectwoectw 1. «dokument stwierdzający pewien fakt lub prawo do czegoś, zwłaszcza dokument stwierdzający ukończenie jakiejś szkoły, kursu, zakończenie pewnego okresu nauki; zaświadczenie» Świadectwo lekarskie.… … Słownik języka polskiego
znak — m III, D. u, N. znakkiem; lm M. i 1. «to co ma poinformować o czymś przez wywołanie określonych skojarzeń (odruchów warunkowych)» Wymieniać znaki porozumiewawcze. Dać znak gestem, spojrzeniem. Robić coś na dany znak. ∆ Znaki diakrytyczne «znaki… … Słownik języka polskiego
Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… … Deutsch Wikipedia
referencja — ż I, DCMs. referencjacji; lm D. referencjacji (referencjacyj) zwykle w lm «opinia, informacja udzielana o kimś, zaświadczenie polecające kogoś, świadectwo o kimś jako o pracowniku» Pochlebne referencje. Dawać komuś referencje. Przedstawić, złożyć … Słownik języka polskiego
przypieczętowywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. rzad. ndk Ib, przypieczętowywaćowuję, przypieczętowywaćowuje, przypieczętowywaćany {{/stl 8}}– przypieczętować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, przypieczętowywaćtuję, przypieczętowywaćtuje, przypieczętowywaćany {{/stl 8}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
